Τα όρια της "Φιλελεύθερης Ειρήνης"...

Αύριο το πρωί ξεκινούμε για τη νέα σεζόν. Θέμα μας για την πρώτη μας εκπομπή είναι η έξοδος των μαζών από τον πόλεμο. Πρόκειται για μια μαζική και βίαιη μετακίνηση πληθυσμών από τις γειτονικές χώρες, μιας εμπόλεμης ζώνης που εκφράζει την κατάρρευση της πολιτικής επεμβάσεων με τη λεγόμενης "φιλελεύθερης ειρήνης" (liberal peace project). Αυτή δεν είναι παρά μία από τις πολλές διαστάσεις του ανθρώπινου δράματος που βιώνουν οι πρόσφυγες.



Ένας μικρός, ελάχιστος αριθμός προσφύγων, κατά λάθος γιατί ναυάγησαν οι άνθρωποι στη μακρά τους πορεία για την Ευρώπη της επαγγελίας, βρέθηκαν κοντά μας. Μας αποφεύγουν όλοι- κι όχι τυχαία. Τούτη χώρα πέραν του ότι ενιαίων νησί διώχνει τα παιδιά, όχι μόνο τους μετανάστες... Κι έχουμε την απίστευτα ανεύθυνη και τρομερή δήλωση του αρμόδιου υπουργού μιας κυβέρνησης που διαπραγματεύεται για να λύσει το κυπριακό άμεσα και αποφασιστικά δήθεν: θέλει Χριστιανούς πρόσφυγες μόνο... Σε μια χώρα που υπόσχεται να ξανακτίσει, να επανενώσει μια δικοινοτική, πολυπολιτισμική και πολυθρησκευτική πολιτεία σε ομοσπονδιακή βάση.

Ακόμα μια σημαντική διάσταση στη μακρά οδύσσεια των προσφύγων είναι τα εμπόδια που υψώνουν τα κράτη, και όλο περισσότερο το club που ονομάζουμε Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να υπερβούν τα τείχη αυτά, τα πραγματικά εμπόδια, τα τεχνολογικά εμπόδια των λεγόμενων "έξυπνων συνόρων" οι πρόσφυγες που έχουν την δυνατότητα πληρώνουν αδρά τους διακινητές. Όποιος τα καταφέρει και περάσει τα εμπόδια τούτα στο μακάβριο παιγνίδι τούτο για να φτάσει στη γη της Ευαγγελίας ή την Ιθάκη του, έχει ελπίδα να βρει άσυλο και να κτίσει μια νέα ζωή. Λέω ελπίδα γιατί από κει ξεκινά μια άλλη οδύσσεια...

Η υποκρισία των ετέρων μας είναι οτι μιλούν για ανθρωπισμό και δικαιώματα υψώνοντας τείχη στη βάση των οποίων πλουτίζουν οι διακινητές. Κι ύστερα αρχίζουν δήθεν πολέμους εναντίον τους... H Merkel τώρα το παίζει μητέρα Τερεζα που θέλει να αγκαλιάσει του πρόσφυγες και να οικοδομήσει μια νέα Γερμανία... Στα ερείπια χωρών που έχουν διαλυθεί μας το παίζουν και σωτήρες ... Κι όμως υπάρχει ελπίδα κι αντίσταση σε αυτή την τρέλα. Είναι οι δρόμοι που ανοίγουν οι άνθρωποι που αγωνίζονται για να επιβιώσουν και η αλληλεγγύη που μας δίνει κουράγιο και δύναμη. 

Ας ξανασκεφτούμε όμως που πάμε και τι κάνουμε…

Νίκος